Agora o problema vai ser facer as cousas ben

É un argumento perverso: dise que a rede de atención a persoas con problemas relacionados co uso de drogas esta moito mellor que a rede de atención a persoas con problemas de saúde mental. E non un ou dous, escoitase con certa frecuencia

O certo é que antes de que a "crise" fixera mella nos nosos servizos (xa hai tempo que non temos sustitucións, reducense servizos pechando polas tardes ou nas fins de semana, etc) e despóis de tempo conseguiuse que a xente poidera acceder a unha carteira de servicios bastante homoxenea con tempos de espera máis que razoables. Funcinábamos razoablemente ben, mais non "sobrados".

A pesar da percepción de que os problemas de drogas xa non son o que eran, o certo é que traballo non nos falta. A nos, que formamos parte da "rede pública", e a unha longa serie de entidades que constituen unha rede paralela (Proxecto Home, Reto, Remar, ...). E boa parte desa percepción débese a que este problema está ben atendido, que a xente que ten problemas ten unha rede de recursos que vai dando respostas aos problemas relacionados co consumo de drogas.

Pois hoxe en día, e segundo algunhas "voces autorizadas", esto constitue un problema

E digo eu, non será mellor decir que a rede de atención aos problemas de saúde mental esta lonxe de funcionar dun modo axeitado, que ten problemas e poñerse mans a obra para mellorar?

Un Exemplo

Dandolle volta ao tema antes tratado, en relación a argumentos aparentemente sólidos como é o da crise, hoxe ben nos xornais unha nova que pode servirnos de exemplo: parece ser que se vai retirar o servicio de "noitebus"

Xa é interesante o debate respecto ás políticas preventivas que se estan a levar ou se pretenden levar, pero imos ao que imos: "las pelas" que diciamos antigamente

Evidentemente este servicio ten un custo e proporciona un servicio determinado a un nímero importante de (cidadans) xóvenes. Na nova aparecía unha estimación. O que se intenta é evitar o uso de vehículos particulares o que reduce o impacto ecolóxico, económico e sobre todo sanitario que pode ter ese uso en situacións onde, como consecuencia dun determinado modelo de diversión, o uso de o alcohol e outras drogas esta ampalmente difundido

Pensemos agora que un deses mozos que xa non dispon de este servicio sufre un accidente grave. Sen entrar nos custos indirectos que supoñen os sufrimentos do mozo ou moza e dos seus achegados, difíciles de obxetivar (ainda que se hai tamen custos obxectivos como antidepresivos e outros tratamentos para aliviar o sufrimento, baixas laborais, tempo empregado en acompañar ao doente no hospital e as moitas citas que supon o seu tratamento e á súa rehabilitacion...). O tratamento e os gastos directos derivados de cada accidente sí son máis facilmente estimables e, pregunto eu, cantos días se paga un destes autobuses con estos cartos?

Argumentos "incontestables"

Hai tempo que non entro a escribir: o verán e para min un tempo de moita ocupación. Ao traballo habitual súmase o feito de que a familia esta de vacacións e temos que aproveitar ben este tempo que podemos compartir...

Sen embargo ideas non me faltan. A diferencia e que "campan" pola miña cabeza e dan voltas e mais voltas... A ver se coa volta a "normalidade" teño algo mais de tempo para ir escribindo algo mais...

Unha destas ideas que xa leva tempo por aqui é a presencia, cada vez con mais peso, de argumentos que nos amarran, que parece que nos deixan sen argumentos: primeiro o tema da seguridade que xustifica non sei cantos desmanes e agora o tema da crise

Valen para case todo e deixan sen efecto moitos dos dereitos que se foron conquerindo ao longo destos miles de anos

Respecto da seguridade, fabricar inimigos sempre foi de grande utilidade para xustificar ou ocultar cantidade de actos, omisións, etc

Pero a partires do 11 S. parece que "todo vale": detencións ilegais, persoas presas sen dereito os mínimos universáis. ataques preventivos... Eso parece que pasa lonxe de aquí e que non nos afecta, pero non é así. Todos padecemos o que supón subirse a un avión e non o padecemos tanto, pero cada vez mais xustifican a necesidade de desnudarnos con trebellos tecnolóxicos, de controlar as nosas comunicacións, a nosa ideoloxía ou relixión, ... Certo que a seguridade, a que sirve para garantizar os nosos dereitos é importante, pero non se poden vulnerar estos dereitos, os nosos ou os de outros, porque se non esta seguridade xa non tería sentido...

Outro argumento, que está a cobrar forza mais recentemente é o da crise. Coma no caso anterior, a situación serve para xustificar case de todo: de xeito arbitrario decidese que moitos dos programas, servicios, dereitos, ... Xa non se poden asumir e deixanse para mellor ocasion

Potras cuestions, que a ben seguro son máis que prescindibles: publicidades, dietas, contratos, ... Si que se seguen a manter. Recurrese a modelos mais eficaces e eficientes, que case sempre consisten en poñer en mans privadas servicios publicos, que logo resultan moito mais caros (vease o caso do Hospital do Centro Galego de Bos Aires) Ou gastar cartos en cambios estéticos (Canto costaria cambiar o nome de Galescolas por Galiña Azul? )

Por certo, en ambos casos hai responsables, cando menos politicos, de estas situacion. Ou acaso esta situacion de inseguridade non terá nada que ver coa "política de seguridade" levada a cabo durante moitos anos, financiando os que agora son os que nos amenazan, desestabilizando todas esas zonas do planeta que agora seguen a ser puntos quentes, zonas de conflicto... E se falamos da crise, non hai tamen responsables concretos, que ademáis logo veñen a ser os mais beneficiados das políticas anticrise...?