Veño de ver AGORA co meu fillo e, como non, dame por reflexionar. Mira que o mundo deu voltas desde aquela e que pouco cambiaron as cousas. A intolerancia, o medo a dúbida, ... Segue a ser a causa de milleiros de conflictos que suceden aquí e máis alá... Eso sí, matamonos dun xeito algo mais sofisticado, onde vai parar!
Tamen me fixo pensar nunha frase do finado Toni Julia que me quedou moi grabada cando a escoitei no acto no que presentabamos a solicitude de contitución do Colexio de Educadoras e Educadores Sociais: a incertidume como criterio de calidade, ese malestar que che apreta no estómago e que che fai pensar e repensalo todo, poñer en dúbida o que fas, pensar e repensar se realmente será o mellor...
E tirando do fío acordeime tamén dunha idea exposta por Jaume Funes no prologo que fai do libro de Carles Sedó "Treballant com a Educadora o Educador Social" de que a nosa non é unha profesión onde abonden as seguridades e as certezas, ten que ser un/unha profesional capaz de tolerar a incertidume
No hay comentarios:
Publicar un comentario