O Velo Islamico e Outras Historias

Estos días atras aparecen nos medios de comunicacion novas relacionadas co polemico tema do "velo" co que cubren as suas cabezas as rapazas e as mulleres islamicas: que si lle deron unha paliza a unha muller embarazada por non respetar este costume, que si un xuiz votou da sala a unha muller que levaba velo, que se lle prohibiu a unha alumna ir a clase co velo... É un tema que de cando en cando aparece nos medios

Enseguida puxenme a buscar en internet a imaxe dunha monxiña coa idea de que esta imaxe non nos resulta tan estraña a pesar de que en ambos casos o tocado ten o mesmo significado: a sumisión.

Non sei si quedara algunha relixiosa que exerza a docencia e que empregue o hábito ou si un xuiz votaría da sala a unha monxa que tivera que prestar declaración...

Non me gusta o significado que ambos símbolos representan, pero tampouco comparto as actitudes prohibicionistas, pois penso que incluso se esta a promover o contrario, e máis cando estas actitudes van en contra daquelo que se quere evitar: quizais si pode recibir unha educacion en igualdade cos seus compañeiros e compañeiras e reciba un trato non discriminatorio, se sinta respetada como persoa, ... quizáis así consiga liberarse de estas ataduras

É fundamental educar desde a igualdade e do respeto, e deste xeito, respetando, quizáis consigamos que se escoiten os nosos argumentos e que nalguns casos as persoas sexan capaces de liberarse dos simbolos propios dunha forma de pensar que entende que uns (unhas) deben someterse a outros

Do Mellor

Este pasado venres tiven a ocasion de participar na "V Xornada do Plan Municipal de Conductas Adictivas" do Concello de Pontevedra. Teño que agradecerlles que a pesar de que, por motivos de traballo, non me foi posible apuntarme hasta o ultimisimo momento, lonxe de poñerme atrancos, animaronme a participar

O programa que nos ofreceron resultou dun grande interés e máis neste momento no que desde a Consellería estan a presentar unha proposta que revisa parte do modelo de atención as persoas con problemas relacionados co uso de drogas e, ainda que só aparece "nos títulos", outras conductas adictivas.

Fronte a uns modelos de "calidade" e de "diagnostico" cando menos cuestionables, e coa "novidade" de poñer os "pacientes" no "centro do proceso", Ernesto Lopez, Gerardo Florez e Enrique Garcia Huete, presentaron modelos e estratexias que poñen no centro dos procesos as persoas . Ofrecen as persoas que buscan axuda para os seus problemas e aos profesionáis que llela intentamos prestar, marcos de referencia e ferramentas que non etiquetan as persoas e as situacions senon que axudan a establecer criterios e estratexias no proceso que supon superar as súas dificultades.

Desde logo, sempre resulta de grande interes compartir ideas con tan senlleiras referencias e, como comentaba coa miña compañeira Blanca, que tamen tivo a oportunidade de estar alí, tratase de oportunidades que hai que aproveitar. Novamente gracias compañeiros de Pontevedra e quedamos a espera das vosas propostas cara o ano que ven

E segue a dar voltas

Veño de ver AGORA co meu fillo e, como non, dame por reflexionar. Mira que o mundo deu voltas desde aquela e que pouco cambiaron as cousas. A intolerancia, o medo a dúbida, ... Segue a ser a causa de milleiros de conflictos que suceden aquí e máis alá... Eso sí, matamonos dun xeito algo mais sofisticado, onde vai parar!

Tamen me fixo pensar nunha frase do finado Toni Julia que me quedou moi grabada cando a escoitei no acto no que presentabamos a solicitude de contitución do Colexio de Educadoras e Educadores Sociais: a incertidume como criterio de calidade, ese malestar que che apreta no estómago e que che fai pensar e repensalo todo, poñer en dúbida o que fas, pensar e repensar se realmente será o mellor...

E tirando do fío acordeime tamén dunha idea exposta por Jaume Funes no prologo que fai do libro de Carles Sedó "Treballant com a Educadora o Educador Social" de que a nosa non é unha profesión onde abonden as seguridades e as certezas, ten que ser un/unha profesional capaz de tolerar a incertidume